دانستنی هایی در رابطه با بازیافت پلاستیک

درحال حاضر بیش از 10000 نوع پلاستیک مختلف وجود دارد.

 بعضی از انواع پلاستیک ها قابل بازیافت هستند و برخی غیرقابل بازیافت و تبدیل هستند یا از آنجا که سوخت های فسیلی را مصرف می کنند آنها را انرژی خوار می نامند در صورتی که این چنین نیست و پلاستیک ها از لحاظ انرژی و مصرف آن بسیار با صرفه عمل می کنند یعنی انرژی خیلی کمتری برای ساخت یک بطری شیشه ای مصرف می شود. همچنین از آنجایی که پلاستیک ها وزن سبکی دارند انرژی کمتری برای حمل آنها مصرف می شود. گرچه پلاستیک ها به طور کلی سبک هستند ولی دفع آنها در محل های دفن زمینی گزینه خوبی نیست بلکه دو راه دیگر هم وجود دارد؛ بازیافت و زباله سوزی کاربری این دو روش ها موجب بازپس گیری برخی ارزش های پلاستیک می شود که میتواند در ساخت دوباره اقلام پلاستیکی به کار آید.

مراحل بازیافت پلاستیک:

1-دسته بندی ضایعات پلاستیک : بعد از جمع آوری ضایعات باید برحسب نوع مواد بکار رفته از جمله پروپلین و پلی اتلین و نرمی و سختی دسته بندی گردد.

2-خرد و آسیاب کردن : مواد نرم و سخت بصورت جداگانه خرد و آسیاب می شوند و معمولا اندازه های بدست آمده کمتر از دونیم سانتیمتر است.

3-شستشو : مواد پس از آسیاب شدن شسته میشود و میتوان از پودر شوینده های معمولی یا کربنات سدیم استفاده کرد.

4-خشک کردن : مواد پس از آسیاب و شسته شدن دارای آب و رطوبت هستند که باید آب آنها گرفته شود و در کوره حرارت رطوبت زدایی شوند.

5-گرانول کردن : برای استفاده کردن از مواد آسیابی یا ترکیب کردن آن با موادنو،این ذرات آسیاب شده باید بصورت گرانول درآید،pet و pvc اکسترودرهای موردنیاز جهت گرانول سازی می باشد.

و همچنین زباله سوزی موجب بازیابی انرژی شیمیایی می شود که می توان ازآن به منظور تولید بخار و الکتریسیته بکار برد. در صورتی که دفن زمینی پلاستیک ها هیچ کدام از این مزایا را ندارد و بعلاوه دفن بهداشتی پلاستیک به معنی دفن همیشگی است چرا که این نوع پسماند تجزیه هم نمی شود.

پلاستیک عایق حرارت و برق است و وزنی سبک دارد و می توان آن را به گونه ای ساخت که هرگز نشکند یا از آن در ساخت اسباب بازی یا دریچه های قلب استفاده کرد. در عصر حاضر پیشرفت فناوری به پیشرفت هایی که در زمینه مواد حاصل شده است، بستگی دارد. مواد مرکب، نشانه گام های بزرگی است که در راه تکامل مواد مهندسی برداشته شده است.

نخستین گام برای تهیه ی پلاستیک مطالعه در چگونگی مولکول است. مواد خام اولیه برای تهیه پلاستیک عبارتند از نفت و گاز. این سوخت های فسیلی بعضا با اکسیژن و کلر برای ساخت انواع پلاستیک ترکیب می شوند. خیلی از چیزهایی که می خریم در پوشش ها و بسته بندی های پلاستیکی معمولا عرضه می شوند البته برای آن که بتوان آن را نرم و شکل پذیر هم نمود، باید آن را سابیده و به صورت گرد و یا حبه های ریزی درآورد.

آنگاه موادی به آن افزوده می شود تا پلاستیکی کاملا نرم و انعطاف پذیر به عمل آید. پلاستیک دارای خواص و گوناگونی بسیار است و از هر نوعی مواد مخصوصی به دست می آیند. برخی را از زغال سنگ، برخی دیگر از نمک، یا از الیاف پنبه و یا چوب تهیه می کنند. موادی است که به سادگی توسط فعالیت موجودات زنده به زیر واحدهای سازنده خود تجزیه شده و بنابراین در محیط باقی نمی مانند واژه زیست تخریب پذیر اطلاق می گیرد.

اما چگونگی استاندارد های یک محصول تخریب پذیر را می توان با استانداردهای متعددی برای تعیین زیست تخریب پذیری یک محصول سنجید که عمدتا به تجزیه 60 تا 90 درصد از محصول در مدت دو تا شش ماه محدود می گردد. این استاندارد در کشورهای مختلف متفاوت است.

 دلیل اصلی زیست تخریب نبودن پلاستیک های معمول، طویل بودن طول مولکول پلیمر و پیوند قوی بین مونومرهای آن بوده که تجزیه آن را توسط موجودات تجزیه کننده با مشکل مواجه می کند.

سرعت تجزیه مواد مختلف :

کاغذ در طول مدت  2-4 هفته

برگ درخت در طول مدت 1-3 ماه

پوست پرتقال در طول مدت 6 ماه

پاکت شیر در طول مدت 5 سال

کیسه پلاستیکی در طول مدت 10 تا 20 سال

ظروف پلاستیکی در طول مدت 50 تا 80 سال

قوطی آلومینیومی در طول مدت 80 سال

قوطی حلبی در طول مدت 100 سال

بطری شیشه ای در طول مدت 500 سال

بطری پلاستیکی نوشابه در طول مدت 450 سال

و یونولیت هرگز تخریب نمی شود.